سهی

لغت نامه دهخدا

سهی. [ س َ ] ( ص ) راست و درست را گویند عموماً و هر چیز راست رسته را خوانند خصوصاً. ( برهان ). راست عموماً و سروی که بغایت راست باشد خصوصاً. ( غیاث ) :
بزد بر میان درخت سهی
گذاره شد آن تیر شاهنشهی.فردوسی.رجوع به سرو سهی شود. || تازه و نوچه و نوجان. ( برهان ).
سهی. [ س ُ ها ] ( اِخ ) نام ستاره ای :
حکم او مالک قلوب و رقاب
رای او افسر سهیل و سهی.ناصرخسرو.رجوع به سها شود.

فرهنگ معین

(سَ ) (ص . ) ۱ - راست ، راست رسته . ۲ - تازه .

فرهنگ عمید

= سها
راست و بلند: چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان / کآید به جلوه سرو صنوبرخرام ما (حافظ: ۳۸ ).

فرهنگ فارسی

راست، رسته، ایستاده، کشیده، صفت سرو، سروسهی، سها
( صفت ) ۱ - راست رسته مستقیم روییده : سرو سهی . ۲ - تازه نوچه نوجوان .
نام ستاره

فرهنگ اسم ها

اسم: سهی (دختر) (فارسی، عربی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: sohi) (فارسی: سهي) (انگلیسی: sohi)
معنی: صفت سرو، راست، از شخصیتهای شاهنامه، ممالِ سها ( = سها )، م سها، ( عربی ) ممالِ سُها ( = سُها )، سُها، نام همسر ایرج پسر فریدون پادشاه پیشدادی

دانشنامه آزاد فارسی

سَهی (اسطوره)
در شاهنامۀ فردوسی، دختر سَرو، شاه یَمَن ، و همسر ایرج. این نام را فریدون پس از ازدواج ایرج با دختر سرو، بر همسر او نهاد.

ویکی واژه

راست، راست رسته.
تازه.