سنگ تراش

لغت نامه دهخدا

سنگ تراش. [ س َ ت َ] ( نف مرکب ) تراشنده سنگ. حجار. که سنگ میتراشد.

فرهنگ معین

( ~ . تَ ) ۱ - (ص فا. ) کسی که کارش کندن ، تراشیدن ، صیقلی کردن و شکل دادن سنگ هاست . ۲ - (اِمر. ) صورت فلکی کوچکی در آسمان نیم کرة جنوبی .

فرهنگ عمید

۱. کسی که سنگ برای ساختمان می تراشد.
۲. کسی که چیزهایی مانند مجسمه و ظرف های سنگی یا چیز هایی دیگر از سنگ می تراشد.

فرهنگ فارسی

تراشنده سنگ . حجار . کسی که سنگ میتراشد .
( صفت ) ۱ - آنکه سنگ را تراشد تا در ساختمان به کاربرند . ۲ - کسی که مجسمه ها و اشیایی از سنگ سازد . ۳ - کلنگ و میل آهنی که سنگ تراشان بدان سنگ تراشند .

فرهنگستان زبان و ادب

{Sculptor, Scl, Sculptor} [نجوم] صورت فلکی کم نوری در آسمان جنوبی (southern sky ) و در مجاورت صورت قیطُس

دانشنامه آزاد فارسی

سنگ تراش (Sculptor)
(یا: حجّار) صورت فلکی نامشخص نیمکرۀ جنوبی آسمان. قطب جنوب کهکشان راه شیری در آن قرار دارد. اخترشناس فرانسوی، نیکلا دو لاکای، در ابتدا آن را ابزار سنگ تراش نامیده بود.

ویکی واژه

کسی که کارش کندن، تراشیدن، صیقلی کردن و شکل دادن سنگ ه
صورت فلکی کوچکی در آسمان نیم کرة جنوبی.