لغت نامه دهخدا
ذراری. [ ذُ ] ( ع اِ ) ج ِ ذَریرة.
ذراری
ذراری. [ ذُ ] ( ع اِ ) ج ِ ذَریرة.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع ذریه . ۱ - فرزندان اولاد ( انس و جن ) . ۲ - زنان .
جمع ذریره .
دانشنامه اسلامی
در اصطلاح به زنان و کودکان گفته میشود.
ذراری در کلام پیامبر اکرم
پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود:«نَهی قَتْلَ الذَّرارِیَ وَ خَصَّهُمْ بِاْلحَمْلِ لِضَعْفِهِمْ وَ لِانَّهُمْ لا قُوَّةَ لَهُمْ عَلَی السَّفَرِ لِقُوَّةِ الرِّجالِ» رسول خدا (صلی الله علیه وآله) سر بازان اسلام را از کشتن زنان و کودکان دشمن، به خاطر ضعف جسمانی و عدم توانایی آنان برای مسافرت نهی کردند.
زنان و کودکان کافران به محض اسیر شدن، کنیز و برده میشوند. حکم اسیرانی که بالغ بودن آنها مورد تردید میباشد مورد بازرسی قرار میگیرند، در صورتی که در عانه آنها مو روییده بود، نشانه بلوغ است و به گروه مردان ملحق میشوند و در غیر این صورت به ذراری ملحق میشوند. «۴»
ویکی واژه
فرزندان، اولاد.
زنان.
