دنیوی. [ دُن ْ ی َ وی ی / وی ] ( از ع ، ص نسبی ) منسوب است به دنیا. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج )( از غیاث ) ( ناظم الاطباء ). دنیاوی. دنیایی. نقیض اخروی. ( یادداشت مؤلف ): و می خواستیم که ثمره آن از حطام دنیوی هرچه تمامتر بیابد. ( کلیله و دمنه ). عاقل... بداند که خواهش دنیوی... بجز پشیمانی ثمره ای ندارد. ( کلیله و دمنه ). و رجوع به دنیایی و دنیاوی شود.
فرهنگ عمید
دنیایی.
فرهنگ فارسی
دنیاوی، منسوب به دنیا، جهانی ( صفت ) منسوب بدنی دنیاوی قیود دنیوی .
