تعویل. [ ت َع ْ ]( ع مص ) به آواز گریستن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). به آواز بلند گریستن و آواز زدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || یاری خواستن از کسی و کذا عول به عوله یق عول علی ما شئت ( به صیغه امر )؛ ای استعن به کانه یقول احمل علی ما شئت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || نازیدن. || بار نهادن بر کسی. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ظله ساختن از بهرباران. ( تاج المصادر بیهقی ). باران گریز ساختن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ساختن سایبان تا از باران بدو پناه آورند. ( آنندراج ). عاله ساختن. ( از اقرب الموارد ). || اعتماد کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). اعتماد کردن و تکیه نمودن بر چیزی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) : و تعویل و اعتماد که بر حسن عهد و کمال محبت و....در هواخواهی و مروت باطل گردد. ( سندبادنامه ص 72 ).
فرهنگ معین
(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - به صدای بلند گریه کردن . ۲ - از کسی یاری خواستن .
فرهنگ عمید
۱. به صدای بلند گریه و فریاد کردن و از کسی مدد خواستن. ۲. اعتماد و تکیه کردن.
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) بصدای بلند گریه کردن . ۲ - از کسی یاری خواستن مدد طلبیدن . ۳ - اعتماد کردن تکیه نهادن . ۴ - ( اسم ) مدد خواهی.۵ - اعتماد تکیه . جمع : تعویلات .
