لغت نامه دهخدا
تاهیتی. ( اِخ ) «تاییتی » یا «اُتاییتی » یا «اُتاهیتی » از جزایر اصلی مجمعالجزایر پولی نزی و از مستعمرات فرانسه در اقیانوسیه است که در وسطاقیانوس آرام و در انتهای شرقی پولی نزی واقع است. مساحتش در حدود 1048 کیلومتر مربع است و 30500 تن سکنه دارد و مرکز آن «پاپیت » که تنها شهر مهم این جزیره است. جزیره تاهیتی از دو قطعه خاک آتشفشانی متصل بهم تشکیل یافته است که بوسیله تنگه «تاراوَاُ» بیکدیگر پیوسته شده اند. سرزمینی است کوهستانی و بلندترین کوههای آن «اوروهِنا» است. اطراف این جزیره از بریدگی های شدید و تند و از سنگهای مرجانی احاطه شده است. در منطقه حاره واقع و هوای آن بر اثر کوهستانی بودن و تأثیر آب دریا نسبةًگرم و سالم و خوش میباشد. ساکنین جزایر پولی نزی دارای خصایل و آداب مطبوع و ملایم میباشند و مردم تاهیتی هم در این صفات با ساکنین جزایر مذکور مشترکند. اهالی تاهیتی بزبان پولی نزی تکلم کنند و ابتدا با روشهای اولیه و ساده بکار کشاورزی اشتغال داشتند پس از ورود مردم اروپا بدان سرزمین و راهنمایی آنان وضع کشاورزی بومیان تا حدی تغییر کرد. محصول آنجا عبارتست از: موز، پرتقال ، لیمو، وانیل ، نارگیل ، نیشکر، توتون ، ذرت و غیره. مردم بومی علاوه بر کار کشاورزی بصید ماهی و خرچنگ و مروارید هم می پردازند. این جزیره بسال 1605 م. بوسیله «کیرو» کشف و بسال 1767 بوسیله «والی » شناخته شد. اهالی تاهیتی در نیمه اول قرن نوزدهم بوسیله مبشرین کاتولیک و پرتستان تبلیغ شدند و به دین مسیح درآمدند. در سالهای 1842-1846 م. بین فرانسه و انگلستان بر سر تصاحب آن جدالهائی درگرفت ولی بالاخره بسال 1880 در زمره مستملکات فرانسه درآمد.
