لغت نامه دهخدا
ارارات. [ اَ ] ( اِخ ) آرارات. جبال ( آتشفشانی ) به ارمنستان ، که طبق روایت کتاب مقدس کشتی نوح آنجا مستقر شد. جودی. اراراط. در قاموس کتاب مقدس آمده : اراراط ( ملعون ) مقاطعه ایست در مرکز ارمنستان که مابین رود ارس و دریای وان و ارومیه واقع است ( کتاب دوم پادشاهان 19:37، کتاب اشعیا 37:38 ). گاهی این لفظ بر تمام آن مملکت اطلاق شده ( کتاب ارمیا 51:27 ) و موافق روایات کشتی نوح بر این کوه قرار گرفت. این کوه بلند را ارامنه مسیس و ترکان اگریداغ یعنی سراشیب و ایرانیان کوه نوح و اروپائیان غالباً اراراط و اعراب جودی نامند. و آن صاحب دوقله است که یکی مقدار چهارهزار قدم از دیگری بلندترو بسلسله کوههائی که بطرف شمال مغربی و مغرب ممتدند می پیوندد و همیشه این کوه عظیم دارای رتبه عالی بوده دائماً بر قله اش برف نمودار است و 17000 قدم از سطح دریا مرتفع و از جمله آتشفشانهائی است که انفجارآخری وی بسال 1840 م. بوده - انتهی. هرودت مورخ یونانی مردم ارارات را الارُد نوشته است. ( ایران باستان ص 36 و 2269 ). و رجوع به ضمیمه معجم البلدان شود.
