معنی اذکار | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اذکار. [ اِ ] ( ع مص ) یاد دادن کسی را. ( منتهی الارب ). با یاد دادن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). || اذکار مراءة؛ پسر زادن زن. ( منتهی الارب ). پسر زائیدن او. پسر زادن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ).
- اذکرت ِ و ایسرت ِ ؛ دعائیست که آبستنان را گویند. پسر زای ! و آسان زای !
اذکار. [ اِذْ ذِ ] ( ع مص ) اذکار چیزی ؛ یادکردن آن را. گذشته ها یاد کردن. ( مؤید الفضلاء ). ادّکار. استذکار. تذکر. ذکر. || بیاد آوردن. تذکیر. با یاد آوردن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ).
اذکار. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ ذِکر. یادکردنیها. اوراد.