باکفایت

لغت نامه دهخدا

باکفایت. [ ک ِ ی َ ] ( ص مرکب ) ( از با+ کفایت ) لایق. قابل. باوقوف. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به کفایت شود.

فرهنگ معین

(کِ یَ ) [ فا - ع . ] (ص مر. ) کافی ، باعرضه ، شایسته . مق بی کفایت .

فرهنگ عمید

۱. باعرضه، باجربزه.
۲. شایسته، لایق.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کافی باجربزه باعرضه شایسته مقابل بی کفایت .

ویکی واژه

کافی، باعرضه، شایسته. مق بی کفایت.