( بحبوحة ) بحبوحة. [ ب ُ ح َ ] ( ع اِ ) میان و وسط هر چیزی. ( ناظم الاطباء ). وسط مکان.اصل و میان چیزی. بحبوح. ( منتهی الارب ). - بحبوحةالجنة ؛ میان بهشت. ( مهذب الاسماء ): من سره ان یسکن بحبوحة الجنة فلیلزم الجماعة. ( حدیث ). - بحبوحةالدار ؛ میان سرای. خیاره. ( تاج العروس ). مأخوذ از تازی ، میان خانه و وسط آن. ( ناظم الاطباء ). - در بحبوحه ؛ در گیراگیر کار. در وسط کار.
فرهنگ معین
(بُ حِ ) [ ع . ] ( اِ. ) میان ، وسط .
فرهنگ عمید
۱. میان و وسط چیزی یا امری. ۲. [قدیمی] میان خانه.
فرهنگ فارسی
میان و وسط چیزی یا امری ( اسم ) میان وسط : در بحبوح. کار . میان و وسط هر چیزی وسط مکان .
