احفاد. [ اِ ] ( ع مص ) رفتن کم از پویه ، یعنی کم از خَبَب. || شتابانیدن کسی را. بشتابانیدن. ( زوزنی ). || اِحفاد بعیر؛ راندن شتر را برفتار حَفَدان ، یعنی برفتار کم از پویه. || بخدمت شتافتن. بشتافتن نزدیک کسی. ( تاج المصادر ). || بکینه آوردن کسی را. بخشم آوردن. ( تاج المصادر ). احفاد. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ حافِد و حَفَد. دختران. || فرزندزادگان. نبیرگان. نبسه گان اولاد : راه اولاد و احفاد او بازدادند تا بتعهد او قیام می نمودند. ( ترجمه تاریخ یمینی ). تیر چرخی... بیک پسر جغتای رسید که محبوب ترین احفاد چنگیز بود. ( جهانگشای جوینی ). || یاران. خادمان.
فرهنگ معین
( اَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ حافد و حفد. ۱ - فرزند - زادگان ، نوادگان . ۲ - یاران ، خادمان .
فرهنگ عمید
فرزندزادگان، نوادگان، نبیرگان.
فرهنگ فارسی
فرزندزادگان، نوادگان، نبیرگان، جمع حفد ( اسم ) جمع : حافد و حفد . ۱ - نبیرگان نوادگان فرزند زادگان . ۲ - یاران خادمان . شتابیدن کسی را
ویکی واژه
جِ حافد و حفد. فرزند - زادگان، نوادگان. یاران، خادمان.
