حنث
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
حنث در لغت به معنای بزه و گناه آمده است و به شکستن قسم،نذر و عهد از آن جهت که گناه و معصیت است حنث گفته میشود. تعبیر بلوغ حنث به معنای رسیدن به سن بلوغ و تکلیف است. حنث در این جا در حقیقت به معنای گناه است و بلوغ حنث رسیدن به سن نوشته شدن گناه و طاعت و مواخذه بر آنها است
کاربرد حنث درفقه
از این عنوان در بابهای صوم، ایلاء، یمین، نذر، عهد و کفارات سخن رفته است.
حکم حنث
حنث قسم، نذر و عهد، حرام و موجب ثبوت کفاره است؛ لیکن مخالفت با مفاد قسم در ایلاء حرام نیست، هرچند کفاره دارد.
← کفاره حنث قسم
...
[ویکی الکتاب] معنی حِنثِ: شکستن عهد و پیمان مؤکد به سوگند - گناه عظیم - گناه کبیره
تکرار در قرآن: ۲(بار)
گناه. (مفردات) و بودند که بر گناه بزرگ اصرار میکردند. طبرسی آن را نقض عهد و از مجاهد و قتاده گناه نقل میکند. در قاموس گناه و شکستن قسم و میل به باطل و بالعکس گفته است . ولی گناه با آیه گذشته بهتر میسازد . راجع به معنی آیه رجوع شود به «ایّوب» اگر حنث را گناه گوئیم معنی آیه چنین میشود: به دست خویش دستهای ترکه برگیر و زنت را با آن بزن و در قسم یا عهد خود گناه مکن و اگر به معنی نقض عهد باشد یعنی: با ترکه بزن و نقض عهد نکن.
