بدقلق

لغت نامه دهخدا

بدقلق. [ ب َق َ ل ِ / ق ِ ل ِ ] ( ص مرکب ) بدخو. بدخلق. شموس. مقابل خوش قلق. در آدمی و اسب و دیگر ستور سواری مستعمل است. ( از یادداشت مؤلف ). بدادا. و رجوع به قلق شود.

فرهنگ معین

( ~. ق ِ لِ ) [ فا - تر. ] (ص مر. ) بهانه گیر، بدسلوک .

فرهنگ عمید

بدخو، بدادا.

فرهنگ فارسی

( صفت )بد ادا بد عادت .

ویکی واژه

بهانه گیر، بدسلوک.