رجال الغیب

لغت نامه دهخدا

رجال الغیب. [ رِ لُل ْ غ َ ] ( اِخ ) یا نجبا. هفت تن اند که ایشان را رجال الغیب گویند. رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون ص 930 شود.

فرهنگ معین

(رِ لُ لْ غَ ) [ ع . ] (اِمر. ) هفت تن از مردان خدا که زنده اند ولی به چشم جهانیان دیده نمی شوند.

فرهنگ عمید

مردان خدا که از نظر مردم دنیا پنهان هستند، ابدال، مردان صالح.

فرهنگ فارسی

( اسم ) یا نجبا هفت تن برگزیده حق و مردان خدایند که زنده اند ولی از دیده ظاهر بینان نهانند و در اقطار جهان حرکت کنند .
یا نجبا هفت تن اند که ایشان را رجال الغیب گویند .

دانشنامه آزاد فارسی

رِجالُ الغیب
(در لغت به معنی مردان پنهانی) اصطلاحی عرفانی. گاه مترادف با اصطلاح ابدال (جمعی از اولیا و خاصّان خدا که مردم آنان را نمی شناسند)است؛ گاه نیز رجال الغیب را به مجموعه ای از عارفان گویند که به مقتضای اسم عبدالباقی متحقّق شده اند و لذا در دوره ای بلندمدّت در میان مردمان می زیند و به رفع حوایج آنان می پردازند. گویند زمین هرگز از آنان خالی نیست.اینان در خدمت غوث اند و به امر او، به کمک محتاجان می شتابند. گویا از این گروه تنها حضرت خضر، که گویند در خدمت ولی عصر(عج) به سر می برد، شناخته شده است.

ویکی واژه

هفت تن از مردان خدا که زنده‌اند ولی به چشم جهانیان دیده نمی‌شوند.