خماخسرو

لغت نامه دهخدا

خماخسرو. [ خ َ خ ُ رَ / رُو ] ( اِ مرکب ) نام نوایی است از موسیقی. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) :
بگیر باده نوشین و نوش کن بصواب
به بانگ شیشم و با بانگ اخسر سگزی
بلفظ پارسی و چینی خماخسرو
به لحن مویه زال و قصیده نغزی.منوچهری.برد هوش و جان من خنیاگرش
چون نخست اندر خماخسرو نواخت.؟ ( فرهنگ جهانگیری ).

فرهنگ معین

(خُ خُ رُ ) (اِمر. ) یکی از آهنگ های موسیقی قدیم .

فرهنگ عمید

از الحان قدیم ایرانی.

ویکی واژه

یکی از آهنگ‌های موسیقی قدیم.