خرگواز. [ خ َگ ُ / گ َ ] ( اِ مرکب ) چوبی که خر و گاو را بدان رانند. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). چوب سیخ داری که بدان خر و گاو را رانند. ( یادداشت بخط مؤلف ). گواز که بدان خر رانند. ( یادداشت بخط مؤلف ). در حاشیه برهان قاطع آمده است : این کلمه از «خر» بمعنی الاغ با گواز[ گواژ، جواز معرب آن ] ترکیب شده است : هست با خط تو خط چینیان چون خط بر آب هست با شمشیر تو اقدام شیران خرگواز.منوچهری.آنکه سَتَر بود و اسب زیر من اندر خر است وآنکه بدی تازنه در کف من خرگواز.لامعی.|| گواز بزرگ. ( یادداشت بخط مؤلف ). اگر «خر» بمعنی «الاغ » ( حیوان معروف ) باشد نه بمعنی «بزرگ » بظاهر معنی گواز بزرگ صحیح نیست.
فرهنگ معین
(خَ ) (اِمر. ) چوبی که با آن گاو و خر را برانند، جواز، گواز.
