حوافر

لغت نامه دهخدا

حوافر. [ ح َ ف ِ ] ( ع اِ ) ج ِ حافر. سم های ستوران. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). سم های اسبان و این جمع حافر است که بمعنی سم اسب و خر باشد. ( غیاث از کشف و منتخب ). رجوع به حافر و حافرة شود.
- ذوات الحوافر ؛ سم داران چون اسب و خر.

فرهنگ معین

(فِ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ حافر، حفر کنندگان .

فرهنگ عمید

= حافر

فرهنگ فارسی

جمع حافر
جمع حافر . ۱ - ( اسم ) کاوش کنندگان حفر کنندگان . ۲ - ( اسم ) سمهای چارپایان .

ویکی واژه

جِ حافر؛ حفر کنندگان.