تضجر

لغت نامه دهخدا

تضجر. [ ت َ ض َج ْ ج ُ ] ( ع مص ) نالیدن و بی قراری کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). دلتنگی و بی آرام شدن. ( غیاث اللغات ).

فرهنگ معین

(تَ ضَ جُّ ) [ ع . ] (مص ل . ) اظهار آزردگی کردن از اندوه .

فرهنگ عمید

اظهار آزردگی و بی قراری کردن از اندوهی یا امری.

ویکی واژه

اظهار آزردگی کردن از اندوه.