بروفه

لغت نامه دهخدا

بروفه. [ ب ُ ف َ / ف ِ ] ( اِ ) دستار میان بند. ( لغت فرس اسدی ). دستار و فوطه باشد که مندیل و کمربند است. ( برهان ). در لغت فرس اسدی بیت زیر بعنوان مثال ذکر شده است :
داشت بر سر بروفه ای کودک
بر میان بست آن بروفه خویش.
ولی از این شعر مطلق دستار برمی آید نه دستار میان بند. ( یادداشت دهخدا ).

فرهنگ معین

(بُ یا بَ فِ ) ( اِ. ) دستار، کمربند، شال که بر سر یا کمر بندند.

فرهنگ عمید

۱. دستار.
۲. میان بند.
۳. شال که به سر یا کمر می بندند.

فرهنگ فارسی

دستار، میان بند، شال که بسریاکمرمیبندند
( اسم ) دستار میان بند کمربند شال که بسر یا کمر بندند .

فرهنگ اسم ها

اسم: بروفه (دختر، پسر) (فارسی)
معنی: دستار

ویکی واژه

دستار، کمربند، شال که بر سر یا کمر بندند.