در علم گیاه‌شناسی و مطالعه اجزا و فیزیولوژی گیاهان، گل آذین به بخشی از گیاه اطلاق می‌شود که گل‌ها بر روی آن شکل می‌گیرند و به عنوان یکی از اندام‌های هوایی گیاهان شناخته می‌شود. در متون علمی، این بخش با واژه "Inflorescence" معرفی می‌شود و به نحوه آرایش گل‌ها بر روی ساقه گیاهان اشاره دارد. گل آذین‌ها انواع مختلفی دارند و شامل چندین جزء هستند. به طور کلی، گل‌آذین‌ها با ویژگی‌های متفاوتی مانند نحوه آرایش گل‌ها بر روی ساقه، ترتیب شکوفایی آن‌ها و نحوه گروه‌بندی گل‌ها در گل‌آذین توصیف می‌شوند. به الگوی قرارگیری گل‌ها بر روی ساقه گیاهان گل‌آذین اشاره می‌شود. ساقه‌ای که گل‌ها بر روی آن قرار دارند، می‌تواند شامل یک یا چند شاخه باشد. از نظر ساختاری، گل‌آذین بخشی از اندام هوایی گیاه است که در آن گل‌ها شکل می‌گیرند و به همین دلیل دچار تغییراتی می‌شود. این تغییرات ممکن است شامل طول میان‌گره‌ها، نحوه آرایش برگ‌ها، متورم شدن، فشرده شدن، پیوستگی، چسبندگی و کاهش تعداد محورهای فرعی و اصلی باشد. ساقه‌ای که گل‌آذین بر روی آن قرار دارد، دم‌گل‌آذین نامیده می‌شود. محوری که گل‌ها یا شاخه‌های فرعی گل‌آذین بر روی آن قرار می‌گیرند، میان‌آسه نام دارد. همچنین، دم‌گل به پایه هر گل اطلاق می‌شود. میوه‌آذین به مرحله‌ای از گل‌آذین اطلاق می‌شود که در آن میوه‌ها شکل گرفته‌اند.
