انجمن حُجّتیّه یک تشکیلات ضد بهائی بود که با تأیید حسین بروجردی و به رهبری محمود حلبی، به منظور نابودی دیانت بهائی و فراهم کردن زمینه ظهور ولی عصر در دوران پهلوی دوم تأسیس شد. متمم اساسنامه این انجمن که در سال ۱۳۵۸ پس از انقلاب تهیه گردید، هدف آن را «نابودی کامل امکانات اجتماعی، اقتصادی و تشکیلاتی بهائیت معرفی می‌کند. این انجمن که با دریافت کمک‌های مالی از رهبران روحانیت فعالیت می‌کرد، به تدریج بر توانمندی‌های خود افزود و به یک شبکه گسترده و سازمان‌یافته با ۱۲,۰۰۰ عضو در سرتاسر ایران تبدیل شد. در دوران حکومت پهلوی، انجمن حجتیه اعضای خود را از ورود به سیاست منع می‌کرد و با ساواک همکاری داشت و از حمایت حکومت بهره‌مند بود. در اوج انقلاب، بسیاری از اعضای انجمن حجتیه به صف انقلابیون پیوستند و به مناصب بالای حکومتی دست یافتند.