لغزش یا اسلیپیج در معاملات مالی، به تفاوت میان قیمت پیش‌بینی‌شده برای اجرای یک معامله و قیمت نهایی که معامله در آن انجام می‌شود، اطلاق می‌گردد. این پدیده زمانی رخ می‌دهد که نوسانات بازار یا کمبود نقدینگی، مانع از اجرای سفارش در قیمت مورد نظر معامله‌گر می‌شود. لغزش می‌تواند به دو صورت مثبت (اجرای معامله در قیمتی بهتر از انتظار) یا منفی (اجرای معامله در قیمتی بدتر از انتظار) ظاهر شود. به عنوان مثال، اگر قصد خرید سهامی به قیمت ۱۰۰ تومان وجود داشته باشد و معامله در قیمت ۹۵ تومان انجام شود، لغزش مثبت است؛ در حالی که فروش همان سهم به جای ۱۰۰ تومان در ۱۰۵ تومان، نشان‌دهنده لغزش منفی خواهد بود.
علل اصلی بروز لغزش شامل نوسانات شدید بازار، کمبود نقدینگی در دارایی مورد معامله، و سرعت اجرای سفارشات است. در بازارهای پرنوسان، قیمت‌ها به سرعت تغییر می‌کنند و این امر احتمال وقوع لغزش را افزایش می‌دهد. همچنین، در صورتی که حجم معاملات یک دارایی پایین باشد، یافتن طرف مقابل معامله با قیمت مورد نظر دشوارتر شده و لغزش رخ می‌دهد. اهمیت لغزش در آن است که می‌تواند تأثیر چشمگیری بر سود یا زیان معامله‌گران داشته باشد؛ لذا، مدیریت صحیح آن برای جلوگیری از زیان‌های احتمالی ضروری است.
به منظور مدیریت و کاهش تأثیرات لغزش، راهکارهای متعددی وجود دارد. استفاده از سفارش‌های محدود (Limit Orders) که به معامله‌گر امکان تعیین قیمت دقیق برای اجرای سفارش را می‌دهد، یکی از مؤثرترین روش‌هاست. انتخاب کارگزاری‌هایی با نقدینگی بالا، انتخاب جفت‌ارزهایی با نوسان کمتر، و رصد دقیق اخبار و رویدادهای اقتصادی نیز می‌تواند در کنترل لغزش مفید باشد. این رویکردها به معامله‌گران کمک می‌کند تا با آمادگی بیشتری در بازار عمل کرده و ریسک‌های مرتبط با لغزش را به حداقل برسانند.
