میشل اول از سال ۸۱۱ تا ۸۱۳ بر تخت سلطنت نشست و پس از شکست از بلغارها، از سلطنت برکنار شد. دوم که اصالتاً اهل فریگیا بود، به لئون پنجم کمک کرد تا پس از میشل اول به سلطنت برسد. اما یارانش لئون را به قتل رساندند و او در سال ۸۲۰ به سلطنت رسید. سوم، امپراطور روم شرقی، به لقب شرابخواره معروف بود. او مردی عیاش و میگسار بود و اداره کشور را به عمویش، سزار بارواس، که فردی با کفایت بود، سپرد. اما یکی از نزدیکان وی به نام بازیل در سال ۸۶۶ بارواس را به قتل رساند و سال بعد خود او را نیز کشت و به نام بازیل اول به سلطنت نشست. میشل هشتم، نخستین امپراطور روم شرقی از سلسله پالئولوگوس، در سال ۱۲۵۹ در نیقیه به امپراطوری رسید. در ابتدا با ژان چهارم در سلطنت شریک بود، اما به زودی سهم او را غصب کرد و به طور مستقل سلطنت کرد. او در سال ۱۲۶۱ قسطنطنیه را فتح کرد و بدین ترتیب امپراتوری لاتین را سرنگون و امپراتوری بیزانس را احیا کرد. باقی‌مانده زندگی او به جنگ با ترکان سلجوقی و شارل اول، پادشاه ناپل، گذشت. هشتم همچنین محقق و ادیبی برجسته بود و از او اثر جالبی در شرح زندگی‌اش به جا مانده است. ژول میشله، نویسنده و مورخ معروف فرانسوی، نیز به او اشاره کرده است.
