سریه عبدالرحمان بن عوف به دُومَةُالجندَل یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ اسلام در سال ششم هجری قمری است که به دعوت مردم این منطقه به دین اسلام اختصاص دارد.
مفهوم سریه
سریه به گروهی از مسلمانان نسبت داده می‌شود که به دستور پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای انجام مأموریتی خاص به مکانی اعزام می‌شوند، بدون آنکه خود پیامبر در این مأموریت حضور داشته باشد.
اعزام عبدالرحمان بن عوف
در سال ششم هجری، پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) عبدالرحمان بن عوف را به دُومَةُالجندَل، که در شرق اردن واقع شده، اعزام کرد. هدف اصلی این اعزام، دعوت مردم این منطقه به دین اسلام بود.
وضعیت دُومَةُالجندَل
دُومَةُالجندَل منطقه‌ای است که در آن زمان ساکنان مسیحی داشت. عبدالرحمان بن عوف به همراه یارانش به این منطقه رفت و به مدت سه روز به دعوت مردم به اسلام پرداخت. در ابتدا، ساکنان این منطقه از پذیرش اسلام امتناع کردند و تهدید کردند که پاسخ مسلمانان را با شمشیر خواهند داد.
در روز سوم، اصبَغ بن عَمرو کَلبی، رئیس قبیله مسیحی دُومَةُالجندَل، به اسلام گروید و این اقدام باعث شد که دیگر اعضای قبیله نیز به دین اسلام بگروند. این رویداد بدون درگیری و خونریزی انجام شد و نشان‌دهنده تأثیر مثبت دعوت وی بود.
نتیجه سریه
پس از موفقیت در دعوت مردم دُومَةُالجندَل، عبدالرحمان بن عوف نامه‌ای به پیامبر اسلام نوشت و درخواست کرد که از این منطقه همسری انتخاب کند. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به او توصیه کردند که با دختر اصبَغ بن عَمرو کَلبی ازدواج کند. عبدالرحمان با این دختر به نام تماضر ازدواج کرد و به مدینه بازگشت.
اهمیت این سریه
این سریه نه تنها به گسترش اسلام در دُومَةُالجندَل کمک کرد، بلکه نشان‌دهنده روش‌های مسالمت‌آمیز دعوت به دین و تأثیر شخصیت‌های مسلمان در جذب دیگران به اسلام بود. همچنین، این رویداد به روابط اجتماعی و خانوادگی میان مسلمانان و قبایل دیگر نیز کمک کرد.
