گنگوار که در متون لغت‌نامه‌نویسی کلاسیک با تلفظ و به عنوان اسم (اِ) ثبت شده است، یک اصطلاح کهن برای توصیف بزهکاران و قانون‌شکنان به شمار می‌رود. بر اساس منابع معتبری چون فرهنگ آنندراج، تعریف محوری این واژه بر دو مفهوم دزد و غارتگر استوار است. این ترکیب نشان‌دهندهٔ فردی است که نه تنها به عمل سرقت و دستبرد مخفیانه می‌پردازد، بلکه در ابعادی گسترده‌تر و گاه با استفاده از زور و تهاجم، اقدام به چپاول و تاراج اموال و دارایی‌های دیگران می‌کند.
مفهوم گنگوار بُعدی تهاجمی و خشن را در خود مستتر دارد که آن را از دزد ساده متمایز می‌سازد. غارتگر بودن دلالت بر عملی دارد که در آن فرد یا گروهی با هدف به یغما بردن اموال، به صورت آشکار یا گروهی حمله می‌کنند؛ عملی که در تاریخ معمولاً در قالب راهزنی، حمله به کاروان‌ها، یا تهاجم به مناطق مسکونی نمود پیدا می‌کرده است. بنابراین، اطلاق این صفت به یک فرد، نه تنها حکایت از تخطی او از قوانین مالکیت دارد، بلکه نشان‌دهندهٔ تهدیدی جدی برای امنیت و آرامش عمومی و اجتماعی بوده است.
