پلاسیدنی صفتی است که از مصدر «پلاسیدن» مشتق شده است. این واژه در حوزه‌ی دستور زبان فارسی، به صورت صفت فاعلی ساختی از این مصدر محسوب می‌شود و بر قابلیت و امکان انجام شدنِ عملِ مذکور دلالت دارد. بنابراین، در کاربردهای ادبی و علمی، این صفت برای توصیف هر چیزی که ظرفیت و استعداد undergoing wilt یا پژمردگی را دارا باشد، به کار می‌رود.
مفهوم اصلی این واژه، بیانگر حالت یا کیفیتی است که در آن، یک شیء یا موجود، مستعد و پذیرای فرآیند پلاسیدن است. این فرآیند می‌تواند به معنای از دست دادن طراوت، رطوبت، شادابی و نشاط اولیه باشد که در نتیجه‌ی عوامل خارجی مانند گرمای هوا، گذشت زمان یا عدم رسیدگی رخ می‌دهد. در نتیجه، هر موجود یا شیئی که این ویژگی را داشته باشد، تحت این عنوان توصیف می‌شود.
