لغت نامه دهخدا
واستریوش. [ ت ِ ] ( پهلوی، اِ ) طبقه کشاورز در عهد ساسانیان که یکی از چهار طبقه مردم آن زمان بوده است. ( ایران در زمان ساسانیان ص 118 ).و رجوع به استریوشان سالار شود. والخامس ( الخامس من مراتب فرس ) «هو تخشه بذ» تفسیره حافظ کل من یکدّ بیدیه کالمهنة والفلاحین والتجار، غیرهم و رئیسهم و منهم یسمیه «واستریوش » و کان هؤلاء المعتبرین الملک و القوام به والوسائط بین الملک و بین رعیته. ( التنبیه والاشراف مسعودی، از امثال و حکم دهخدا ج 3 ص 1669 ).