واژه «نَکَحْتُمُ» از ریشه «نکاح» در زبان عربی گرفته شده است که به معنای ازدواج کردن یا پیوند زناشویی است. در قرآن کریم، «نَکَحْتُمُ» به شکل فعل ماضی مخاطب جمع به کار رفته و به معنای «شما ازدواج کردید» یا «شما زن گرفتید» است. این واژه به صورت گسترده در قرآن برای بیان موضوعات مربوط به روابط خانوادگی، ازدواج، قوانین مربوط به نکاح و روابط زوجین استفاده شده است.
از نظر دینی و شرعی، نکاح در اسلام یک قرارداد مقدس و پیوند قانونی بین زن و مرد است که باعث مشروعیت رابطه جنسی و تشکیل خانواده می‌شود. قرآن کریم نکاح را زمینه‌ساز آرامش، مودت و رحمت میان زوجین معرفی می‌کند و به آن اهمیت ویژه‌ای داده است. واژه «نکاح» و مشتقات آن مانند «نَکَحْتُمُ» در آیات متعدد، ضمن تأکید بر اهمیت ازدواج، به مسائل مربوط به حقوق و تکالیف زن و مرد اشاره دارد.
در نتیجه، «نَکَحْتُمُ» به معنای عملی است که زوج‌ها انجام داده‌اند و آن پیوند ازدواج و تشکیل خانواده است. این واژه نشان‌دهنده یکی از پایه‌های اساسی زندگی اجتماعی و اخلاقی در قرآن می‌باشد که به وسیله آن روابط مشروع و مستحکمی میان افراد شکل می‌گیرد. اگر مایل باشی، می‌توانم آیات مشخصی که این واژه در آن‌ها آمده را هم برایت بیاورم و معنای دقیق‌تری ارائه دهم.