لغت نامه دهخدا ( نسفة ) نسفة. [ ن َ / ن ُ / ن ِ ف َ / ن َ س َ ف َ ] ( ع اِ ) سنگ پای خوار یا سنگ سیاه سوخته. و الصواب بالشین [ نشفة ] أو لغتان. ( منتهی الارب ). سنگ پای. سنگ سیاه سوخته ای که بدان کف پای را پاک کنند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ج، نِسَف، نُسَف، نُسُف، نِساف.
فرهنگ فارسی سنگ پای خوار یا سنگ سیاه سوخته ٠ و الصواب بالشین اولغتان ٠ سنگ پای سنگ سیاه سوخته ای که بدان کف پای را پاک کنند ٠