واژه‌ی نانهادن مصدری است از ریشه‌ی فعل نَهَشتن به‌معنی نگذاشتن، قرار ندادن یا جایگزین نکردن. این واژه به‌صورت پیشوند «نا» همراه با مصدر «نهادن» ساخته شده و در دستور زبان فارسی به‌عنوان یک مصدر منفی به‌کار می‌رود. این مصدر در متون ادبی و نوشتاری فارسی برای بیان مفهوم خودداری از قرار دادن چیزی در مکانی یا انجام ندادن عملی خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد. کاربرد آن بیشتر در متونی مشاهده می‌شود که بر دقت زبانی و ظرافت معنایی تأکید دارند. در متون رسمی و علمی، این واژه می‌تواند به‌جای عبارت‌های بلندتر و برای پرهیز از تکرار به‌کار رود. برای درک دقیق‌تر معنای این واژه و کاربردهای گوناگون آن، مراجعه به مدخل نهادن در فرهنگ‌های معتبر فارسی توصیه می‌شود.
