معاجاه

لغت نامه دهخدا

( معاجاة ) معاجاة. [ م ُ ] ( ع مص ) بازداشتن و درنگ نمودن مادر شیر را از بچه به اغذیه دیگر یا به شیر دیگری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شیر دادن مادر کودک را با شیر دیگری و یا منع کردن کودک را از شیر و او را طعام دیگر دادن. ( از اقرب الموارد ).