مسوک جمع کلمه مَسک است و در متون قدیمی و لغت‌نامه‌ها به معنی پوست‌ها، به ویژه پوست بزغاله‌ها آمده است. این پوست‌ها نرم و لطیف‌تر از پوست حیوانات بالغ بوده و به دلیل ویژگی‌های خاص خود در ساخت برخی ابزارها، لباس‌ها یا حتی وسایل تزئینی مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. در بسیاری از جوامع سنتی، پوست بزغاله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده زیرا سبک و مقاوم است و برای ساخت وسایل مختلف به کار می‌رفته است.
در ایران باستان و مناطق روستایی، پوست‌های حیوانات مانند بزغاله، گوسفند، و بز به دلیل ویژگی‌های فیزیکی مانند نرمی، انعطاف‌پذیری و دوام، یکی از مواد اولیه مهم برای ساخت لباس، دفاتر خطی (مانند پوست‌های چرمی که برای نوشتن استفاده می‌شدند)، کیف‌ها، جلد کتاب و سایر وسایل بوده‌اند. مسوک به عنوان پوست بزغاله، اهمیت خاصی داشت زیرا نسبت به پوست‌های ضخیم‌تر حیوانات بالغ، کارایی بیشتری در این زمینه‌ها داشت. همچنین این پوست‌ها در صنایع دستی سنتی و هنرهای بومی نیز کاربرد داشتند.