واژه «مزداه اهور» یا «مزداهورا» در حقیقت اشاره به اهورامزدا، خدای بزرگ و خالق در دین زرتشتی، دارد. این نام مرکب از دو بخش است: «مزد» به معنای دانش، خرد و آگاهی و «اهور» که به معنای سرور، بزرگ و والا است. بنابراین، «مزداهورا» یا «مزداه اهور» را می‌توان به معنای خدای دانا و والا، خردورز و آفریدگار هستی دانست. اهورامزدا در اندیشه زرتشتی نماد نور، حقیقت، نیکی و نظم کیهانی است و اصول اخلاقی و معنوی انسان‌ها را هدایت می‌کند.
اهورامزدا نه تنها خالق جهان و انسان است، بلکه منبع نیکی، راستی و قانون طبیعت نیز محسوب می‌شود. در متون اوستایی، او را پروردگار یکتا می‌دانند که همه چیز از او سرچشمه می‌گیرد و علیه نیروهای شر و تاریکی قرار دارد. پیروان زرتشت با ستایش و نیایش اهورامزدا، تلاش می‌کنند تا خرد و راستی را در زندگی خود جاری سازند و با انجام کردار نیک، اندیشه پاک و گفتار درست، به هماهنگی با جهان برسند.
از نظر فرهنگی و تاریخی، نام «مزداهورا» یا «مزداه اهور» نمادی از حکمت، قدرت معنوی و هدایت انسان به سوی نیکی است. این نام در طول تاریخ ایران زمین، الهام‌بخش هنر، ادبیات و فلسفه ایرانی بوده و حتی در آیین‌ها و مراسم دینی زرتشتی جایگاه والایی دارد. شناخت این نام و معنای آن، ما را با اصول بنیادین دین زرتشت و نگاه انسان‌های باستانی به جهان و اخلاق آشنا می‌سازد.
