محافر

لغت نامه دهخدا

محافر. [ م َ ف ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مِحفَر. || ج َ مِحفَرَة. || ج ِ مِحفار. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به محفر و رجوع به محفارشود.