لغت نامه دهخدا ( محافاة ) محافاة. [ م ُ ] ( ع مص ) منازعت کردن باکسی در سخن. ( آنندراج ). مناقشه و منازعه. ( ناظم الاطباء ). پیکار کردن با کسی در سخن. ( تاج المصادر بیهقی ). حافاه؛ منازعه کرد با وی در سخن. ( منتهی الارب ).