ریشه اصلی واژگانی که شما به آن اشاره کردید، دَخَلَ در زبان عربی است که به معنای ورود کردن، داخل شدن، یا نفوذ کردن می‌باشد. این ریشه به طور گسترده در زبان فارسی نیز به کار رفته و در ساختار کلمات متعددی ظاهر شده است، که شواهد آن را می‌توان در تکرار ۱۲۶ باره آن در متون مورد نظر شما مشاهده کرد. علاوه بر این، استفاده از حروف اضافی مانند «لـ» که در ساختار نحوی عربی و فارسی رایج است، به میزان ۳۸۴۲ بار نشان‌دهنده اهمیت ساختارهای دستوری و ارتباطی در این مجموعه متنی است.
فعل دخل و مشتقات آن، علاوه بر معنای ساده ورود فیزیکی، اغلب بار معنایی عمیق‌تری در متون رسمی، دینی و ادبی حمل می‌کنند. این کلمات می‌توانند به ورود معنوی (مانند دخول در دین، یا ورود به یک موضوع فکری)، ورود به یک حوزه مدیریتی یا مالی (مانند دخل و خرج)، یا نفوذ و تأثیرگذاری اشاره داشته باشند. در متون کتابی و رسمی، این دلالت‌های چندگانه باعث می‌شود که دقت در استفاده از ساختارهای مرتبط با این ریشه، برای انتقال مفاهیم پیچیده ضروری باشد.