واژه عربی «لَتَارِکُو» از ریشه‌ی ترك به معنای «رها کردن، ترک کردن، دست کشیدن از چیزی» است. به طور کلی، این کلمه اشاره به عملی دارد که شخص چیزی را کنار می‌گذارد یا آن را رها می‌کند. در حالت صرف، «لَتَارِكُو» شکل فعل مضارع است که نشان می‌دهد فاعل در حال ترک یا رها کردن چیزی است و در قرآن، معمولاً به ترک معبودان، وظایف یا تعهدات اشاره دارد.
در آیه 36 سوره صافات (صافات 36) آمده است: «وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ» در اینجا، کلمه لَتَارِكُو به معنای «رها کردن» یا «دست کشیدن از» است. مردم مشرک در این آیه از پیامبر (ص) می‌پرسند که آیا واقعاً باید به خاطر شاعری که ادعای رسالت دارد، معبودان خود را ترک کنند؟ این نشان‌دهنده شک و تردید و مقاومت آنها در برابر دعوت پیامبر و ترک بت‌هاست.
به طور کاربردی، لَتَارِكُو در قرآن غالباً در زمینه ترک معبودان یا دست کشیدن از چیزهای بی‌ارزش و ناپایدار استفاده شده است. نمونه آن در این آیه نشان می‌دهد که ترک بت‌ها و پیروی از حق، نیازمند ایمان و پشتکار است، زیرا مردم ابتدا از انجام چنین کاری امتناع می‌کردند و آن را کار غیرمعقول می‌دانستند. به بیان دیگر، این واژه در قرآن هم به معنای رها کردن چیزی که وابسته به آن هستیم و هم به معنای انتقال به سوی راه درست و واقعی آمده است.