فرولیوس که در برخی منابع قدیمی به شکل فِرولیوس ثبت شده، در زبان فارسی صورت معرّب یک واژه غیر فارسی، احتمالاً لاتین یا یونانی، دانسته می‌شود. این کلمه در متون داروشناسی و پزشکی سنتی ایرانی، به‌ویژه در منابعی همچون فهرست مخزن الادویه، به عنوان نامی برای یک موجود دریایی ذکر گردیده است. بررسی‌های واژه‌شناختی نشان می‌دهد که این اصطلاح به طور مشخص به ماهی زَهرج اطلاق می‌شده است. این شیوه تسمیه، یعنی وارد کردن اسامی خاص گیاهان یا جانوران از زبان‌های بیگانه و معرب ساختن آن‌ها، در تاریخ علم پزشکی ایران امری رایج بوده است، که نشان‌دهنده‌ی تعاملات گسترده علمی و تجاری در دوران طلایی تمدن اسلامی است.
ماهی زهرج، که فرولیوس نامیده شده، در نظام داروسازی سنتی دارای جایگاهی بوده است. با توجه به زمینه تاریخی متن، که به مخزن الادویه ارجاع داده، می‌توان استنباط کرد که این ماهی یا ماده‌ای مشتق شده از آن، به دلیل خواص خاص دارویی یا سمی (زهرج بودن) مورد توجه حکما قرار گرفته است. در دوران مذکور، شناسایی گونه‌های مختلف جانوری و نباتی از طریق سفرها و ترجمه متون، اهمیت حیاتی داشت و دقت در ثبت این نام‌های معرب برای حفظ صحت نسخه درمانی ضروری بود. بنابراین، فرولیوس به عنوان یک اصطلاح تخصصی، به ماهی خاصی اشاره می‌کند که در فهرست‌های دارویی آن دوره ثبت شده است.
