در واژه‌نامه‌های کهن زبان فارسی، واژه‌ی ضُعوات به عنوان شکل جمع واژه‌ی ضَعه ثبت شده است. این واژه از ریشه‌ی «ض ع و» مشتق گردیده و در منابع معتبری همچون کتاب منتهی الارب به‌عنوان مرجعِ این مدخل اشاره شده است. برای دستیابی به اطلاعات کامل‌تر و درک دقیق‌تر معنا و کاربردهای این واژه، لازم است به مدخل اصلی ضَعه در همان منابع مراجعه شود. این رویکرد در پژوهش‌های لغوی، امری متداول و ضروری برای ردیابی تحولات واژه و فهم عمیق‌تر آن است. بنابراین، پژوهشگران و علاقه‌مندان به حوزه‌ی زبان‌شناسی و ادبیات برای بررسی جزئیات معنایی، مثال‌های کاربردی و سایر اطلاعات مربوط به این واژه، می‌بایست به مدخل اصلی ضَعه رجوع نمایند تا بتوانند تحلیلی جامع و مستند از آن ارائه دهند.