لغت نامه دهخدا صنوت. [ ص َن ْ نُو ] ( ع اِ ) زنبیل از برگ خرما. ( منتهی الارب ). الدوخلة الصغیرة. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || غلاف. قاروره و سرپوش آن. ج، صَنانیت. ( منتهی الارب ).صنوة. [ ص ِ وَ ] ( ع اِ ) تأنیث صنو. ( منتهی الارب ). رجوع به صنو شود.
