زرزمیة واژه‌ای است که در متون کهن فارسی به‌کار رفته و از نظر معنایی معادل واژه‌های زیرزمین و انبار می‌باشد. این واژه در فرهنگ‌های تاریخی و لغت‌نامه‌های معتبر، از جمله در منابعی چون دزی، به‌عنوان مکانی سرپوشیده و معمولاً در عمق زمین ثبت شده که برای نگهداری کالاها و آذوقه مورد استفاده قرار می‌گرفته است. از دیدگاه زبان‌شناسی، زرزمیة نمونه‌ای از ترکیب‌هایی در زبان فارسی است که در آن اجزای واژه بیانگر ویژگی‌های فضایی و کاربردی آن هستند. این گونه واژه‌ها در ادبیات کلاسیک و متون تاریخی ایران، گواهی بر غنای زبان فارسی و دقت گویشوران آن در نام‌گذاری مکان‌ها بر پایۀ کاربرد و موقعیت جغرافیایی آن‌هاست. در مجموع، زرزمیة نه تنها یک اصطلاح معماری و مکانی، بلکه نشان‌دهندۀ بخشی از فرهنگ مادی و زندگی روزمرۀ گذشتگان است. احیاء و توجه به چنین واژه‌هایی می‌تواند در درک بهتر تاریخ اجتماعی و اقتصادی ایران و نیز پاسداشت گنجینۀ زبانی فارسی مؤثر باشد.
