لغت نامه دهخدا زاوطا. [ وَ ] ( اِخ ) لغتی است نبطی و نام شهری است کوچک نزدیک طیب واقع در میان واسط و خوزستان و بصره و گروهی از راویان بدان جا منسوب اند. ( از معجم البلدان ).
