در زیست‌شناسی، مولکول‌های ریبونوکلئیک اسیدی کوچکی هستند که نقش‌های کلیدی و گسترده‌ای در تنظیم بیان ژن ایفا می‌کنند. این مولکول‌های کوتاه، که معمولاً از ۲۰ تا ۲۴ نوکلئوتید تشکیل شده‌اند، به‌طور عمده از طریق فرآیند ریزکامه‌وارگی عمل می‌نمایند. در این مکانیسم، ریزکامه با اتصال به ریزکامه‌واره‌های اختصاصی در توالی‌های ۳’UTR آران‌ای پیک، موجب مهار ترجمه یا تخریب آن آران‌ای می‌شود و بدین‌ترتیب، سطح پروتئین‌های تولیدشده را به‌دقت کنترل می‌کند.
کارکردهای فیزیولوژیک ریزکامه‌ها بسیار متنوع و حیاتی است. آن‌ها در تنظیم فرآیندهای اساسی سلولی از جمله تکثیر، تمایز، متابولیسم و آپوپتوز مشارکت دارند. اختلال در بیان یا عملکرد این مولکول‌های تنظیم‌گر، با بروز طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله سرطان‌ها، اختلالات متابولیک و نارسایی‌های قلبی‌عروقی مرتبط شناخته شده است. از این رو، مطالعه دقیق شبکه‌های تنظیمی تحت کنترل آن، درک ما را از پاتوفیزیولوژی بیماری‌ها عمق بخشیده و افق‌های جدیدی را در زمینه تشخیص و درمان هدفمند می‌گشاید.
امروزه، پژوهش‌های گسترده‌ای در حال انجام است تا پتانسیل درمانی را به‌عنوان ابزارهای نوین دارویی یا اهداف درمانی مورد بررسی قرار دهند. فناوری‌هایی مانند شبیه‌سازهای آن برای افزایش عملکرد یک نوع خاص و بازدارنده‌های آن برای مهار آن، در مراحل مختلف پیش‌بالینی و بالینی در حال توسعه هستند. این رویکردهای امیدبخش، نوید تحولی شگرف در عرصه پزشکی دقیق و شخصی‌شده را می‌دهند و آینده‌ای روشن را برای مقابله با بیماری‌های پیچیده ترسیم می‌کنند.
