لغت نامه دهخدا ( تبذارة ) تبذارة. [ ت ِ رَ ] ( ع ص ) کسی که مال خود را تباه کند و در صرف آن جانب اسراف گیرد. ( اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). مبذر. ( قطر المحیط ). مردی که بیجا خرج می کندمال خود را و تباه می نماید آن را. ( ناظم الاطباء ).
