واژه انتاض در زبان فارسی به معنای پاره کردن پوست خود است، یعنی عملی که در آن پوست بدن به طور عمدی یا به دلیل شرایط خاصی پاره می‌شود. همچنین این واژه می‌تواند به معنای پاره کردن پوست به گونه‌ای شبیه به شکافته شدن زخم چرکی نیز به کار رود.
توضیح بیشتر
انتاض معمولاً اشاره به حالتی دارد که پوست دچار پارگی یا ترک خوردگی می‌شود، مانند زمانی که قرحه (نوعی زخم عفونی و چرکی) باز می‌شود و پوست به طور طبیعی یا به کمک درمان شکافته می‌شود. همچنین این کلمه می‌تواند به شکوفا شدن یا باز شدن غنچه گل تشبیه شود، جایی که پوست یا پوسته ظریف اطراف آن پاره می‌شود و گل ظاهر می‌شود. در متون قدیمی و ادبی، این واژه به صورت استعاری برای توصیف وضعیت‌هایی به کار می‌رود که چیزی از حالت بسته یا سالم به حالتی باز و پاره تبدیل می‌شود.
