لغت نامه دهخدا اسحنکاک. [ اِ ح ِ ] ( ع مص ) تاریک و سیاه شدن. ( زوزنی ): اسحنکک اللیل. ( منتهی الارب ). || سخت سیاه شدن موی. || دشوار و متعذر شدن سخن بر کسی: اسحنکک الکلام علیه. ( از منتهی الارب ).
