ارندج

لغت نامه دهخدا

ارندج. [ اَ / اِ رَ دَ ] ( معرب، اِ ) معرب رنده. یَرندج. چرم سیاه. ( منتهی الارب ). پوست سیاه. ( مهذب الاسماء ): و مما اخذوه [ای العرب ] من الفارسیة الارندج، الجلود التی تدبغ بالعفص. ( ابن درید در جمهره ازسیوطی در المزهر ). الارندج و الیرندج؛ اصله بالفارسیة رَنْدَه و هو جلد اسود، و انشد الاعشی:
علیه دَیابُوذٌ تَسَرْبَل َ تحته
ارندَج اسکاف یُخالط عِظلِما.
و انشد العجّاج:
کأنّه مُسَرْوَل ٌ ارندَجا.( المعرب جوالیقی ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال فنجان فال فنجان فال نوستراداموس فال نوستراداموس استخاره کن استخاره کن فال تاروت فال تاروت