کلمهی «ارزئمام» در فارسی به معنای شدیداً خشمگین شدن و برافروخته شدن از شدت غضب است؛ حالتی که در آن کنترل احساسات دشوار میگردد. این واژه در متون کهن و ادبیات کلاسیک بیشتر بهکار رفته و حالتی را توصیف میکند که فرد از شدت ناراحتی یا عصبانیت، کنترل احساسات خود را از دست میدهد. ارزئمام معمولاً برای بیان خشم ناگهانی، انفجاری و غیرقابل مهار استفاده میشود. این نوع خشم میتواند در اثر توهین، ظلم، بیعدالتی یا فشار روحی ایجاد گردد. در متون حماسی، وقتی قهرمان یا پهلوانی بر اثر تحریک یا اتفاقی برآشفته میشود، نویسنده برای نشان دادن شدت خشم او از واژه ارزئمام بهره میگیرد. این واژه بار احساسی قوی دارد و به مخاطب حالتی از تلاطم درونی و هیجان شدید را القا میکند. از نظر معنایی، با واژههایی چون خشم گرفتن، غضب کردن، برآشفتن، برانگیخته شدن و خشمافروخته شدن هممعنی است. در زبان روزمره، ممکن است کمتر استفاده شود، اما در ادبیات و بیان شاعرانه هنوز جایگاه خود را حفظ کرده است.