اصطلاح «أذیال الناس» در متون تاریخی و اجتماعی عربی برای اشاره به افرادی با سطح پایینی از آگاهی یا اختیار فردی به کار رفته است. این گروه معمولاً فاقد استقلال فکری و قدرت تصمیم‌گیری هستند و بیشتر به پیروی کورکورانه از جریان‌ها و رهبران می‌پردازند.
در متون تاریخی، این واژه برای توصیف مردم عادی یا طبقه پست اجتماع استفاده شده است که در مقابل طبقات نخبگان، دانشمندان یا فرمانروایان قرار دارند. نویسندگان و مورخان از آن برای تمایز میان قدرت و ناتوانی اجتماعی یا سیاسی افراد بهره برده‌اند.
از دیدگاه فرهنگی و اخلاقی، «أذیال الناس» نشان‌دهنده ضعف شخصیت و فقدان استقلال فکری است. در برخی متون، این اصطلاح برای هشدار به جامعه و برجسته کردن اهمیت آگاهی، آموزش و استقلال رأی به کار رفته است تا افراد بتوانند از وضعیت تبعیت و عقب‌ماندگی فراتر روند.