ابوالعشراء که به نام‌های الداری یا داری نیز شناخته می‌شود، اسامه بن مالک بن قهسم است. او از راویان حدیث به شمار می‌آید و برخی او را یسار بن بکر، برخی دیگر عطارد بن بکر و گروهی نیز یسار بن بکر بن مسعود بن خولی بن قتاده نامیده‌اند. عطارد بن بکر یکی از شخصیت‌های برجسته تاریخ اسلام است. او از قبیله بنی تمیم بوده و در دوران جاهلیت و اسلام به عنوان یک خطیب فصیح، شاعر و رهبر قبیله شناخته می‌شود. عطارد نقش مهمی در تاریخ این قبیله ایفا کرده و به عنوان یکی از اشراف بنی تمیم در آثار ابن اسحاق و همچنین در آیات 2 تا 5 سوره حجرات مورد اشاره قرار گرفته است. او در طول تاریخ به عنوان یک شخصیت تأثیرگذار در قبیله خود شناخته می‌شود و در دوران جاهلیت نیز از مقام و اعتبار بالایی برخوردار بوده است.